Rozdział XXX Kodeksu karnego zawiera katalog przepisów przewidujących odpowiedzialność karną za przestępstwa skierowane przeciwko ogólnemu dobru prawnemu, jakim jest działalność i prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, w tym organów wymiaru sprawiedliwości, tj. sądów, prokuratur i innych organów postępowania przygotowawczego lub posiadających funkcje oskarżycielskie. Obok ogólnego dobra prawnego wspólnego dla wszystkich przepisów tego rozdziału, występują również bardziej skonkretyzowane dobra, pozostające pod ochroną poszczególnych przepisów karnych, jak np. wydanie prawidłowego wyroku, wiarygodność ustaleń faktycznych, prawdziwość dowodów, dobro osoby niesłusznie oskarżonej. Do najczęściej spotykanych przestępstw z rozdziału XXX Kodeksu karnego należą: przestępstwo składania fałszywych zeznań (art. 233 k.k.), przestępstwo utrudniania postępowania karnego – zwane również przestępstwem poplecznictwa (art. 239 k.k.), fałszywe zawiadomienie o przestępstwie (art. 238 k.k.), fałszywe oskarżenie innej osoby (art. 234 k.k.), zatajenie dowodów niewinności podejrzanego (art. 236 k.k.), samouwolnienie lub niepowrócenie do zakładu karnego (art. 242 k.k.), naruszenie zakazów i nakazów sądowych (art. 244 k.k., art. 244a k.k.). Zagrożenie wysokimi karami oraz szczególny charakter przestępstw przeciwko wymiarowi sprawiedliwości skutkują częstym stosowaniem środków zapobiegawczych wobec osób podejrzanych lub oskarżonych o popełnienie takich przestępstw, włącznie ze stosowaniem tymczasowego aresztowania. Stopień społecznej szkodliwości przestępstw godzących w wymiar sprawiedliwości, zagrożenia karami, możliwość stosowania dolegliwych środków zapobiegawczych oraz skomplikowany i ocenny charakter znamion tych przestępstw, sprawiają, że skorzystanie z pomocy obrońcy już na etapie zatrzymania lub przedstawienia zarzutów może mieć istotne znaczenie dla prawidłowej realizacji prawa do obrony przez osoby podejrzane i oskarżone o popełnienie tych przestępstw.
Czytaj więcej:
- Utrudnianie postępowania karnego – art. 239 k.k.
- Przestępstwo składania fałszywych zeznań – art. 233 § 1 k.k.;
Złożenie fałszywych zeznań z obawy przed odpowiedzialnością karną – art. 233 § 1a k.k.;
Fałszywe oświadczenie – art. 233 § 6 k.k. - Zawiadomienie o przestępstwie, którego nie popełniono – art. 238 k.k.
- Przestępstwo fałszywego oskarżenia innej osoby – art. 234 k.k.
adwokat Marek Dulniak
Warszawa, 7 sierpnia 2021 r.